Tai Ji Quan

Een historisch gegroeide bewegingsvorm met waarden voor de gezondheid !

Tai Ji Quan is in de eerste plaats een bewegingstechniek die gebaseerd is op een gans stelsel van evenwichten, we denken dan aan evenwicht in de lichaamshouding, de ademhaling, de spijsvertering, de levenshouding (hoofdzakelijk geestelijk).

Reeds in de Chinese geschriften uit 300 voor Christus vinden we teksten over combinatietechnieken van ademhaling, lichamelijke training en zelfmassage. In de derde eeuw na Christus schreef een gezaghebbende Chinese arts een baanbrekend werk over de dierenbewegingen. Na jarenlange observatie van de tijger, het hert, de beer, de aap en de kraanvogel stelde hij een trainingsprogramma op dat zijn grondslagen kende in de vernoemde studie. Boeddhisten, Taoïsten en Confusionisten maakten later graag gebruik van deze en gelijksoortige oefenprogramma’s om tot allerlei gevechts- en verdedigingstechnieken te komen. Hierbij werd nooit de lichaamsconditie, het gezondheidsaspect en het helend effect van werken met de ” Qi ” ( energie ) uit het oog verloren.

Volgens de overlevering bedacht ene Chen Pu in de 14’de eeuw een techniek voor het gevecht op korte afstand.

Pas negen generaties later brouwde één van zijn afstammelingen, Chen Wangting, uit de hem overgeleverde gegevens een complex systeem van bewegingen. Als generaal in het Keizerlijk leger tijdens de Ming-dynastie behaalde hij daarmee grote militaire successen.

Eenmaal op rust ontwikkelde hij uit deze efficiënte gevechtstechniek een vloeiend systeem van steeds draaiende bewegingen, hij oefende nog enkel voor de vreugde dat het hem schiep.

De Tai Ji Quan was geboren !!

Tai Ji Quan wordt ook heel dikwijls benaderd vanuit een Boeddhistische hoek, meestal haalt men dan de verbanden aan met de Shaolin monniken.

Een andere benadering is de Taoïstische, hier even deze laatste toegelicht. Volgens de taoïstische filosofie was de wereld eerst zonder leven, zonder bestaan van uitersten. Deze staat van bestaan wordt ” WU JI “ genoemd (letterlijk betekent dit : zonder uitersten).

Later verdeelde de bestaande natuurlijke energie zich in 2 tegengestelde krachten, zijnde YIN en YANG. Deze polariteit wordt TAI JI genoemd (grote uitersten). Yin en Yang twee schijnbare tegenstellingen, zoals Hemel en aarde, zon en maan, licht en donker, boven en onder, mannelijk en vrouwelijk, en we kunnen nog even op deze wijze verdergaan ……

QUAN betekent vuist en daarmee wordt bedoeld de ongewapende gevechtskunst.

Bij het begin van de Tai Ji Quan vorm is de beoefenaar in staat van ” wu ji “, het lichaam is ontspannen en volledig in evenwicht, het gewicht is gelijk verdeeld over de beide voeten. Eén keer de vorm gestart gaat het lichaam over in de staat van ” tai ji ” een natuurlijk spel van tegengestelde krachten die steeds in evenwicht zijn. Het lichaamsgewicht verhuist van links naar rechts, van voor naar achter, alles is betrokken in een nooit stilvallende cyclische beweging, elk lichaamsdeel wordt achtereenvolgens vol en leeg.

De gunstige invloeden die Tai Ji Quan – beoefenaars ondervinden liggen zowel op het lichamelijke vlak als op het geestelijke. Het ademhalingsstelsel wordt geactiveerd, het beenderstelsel en de gewrichten worden in een goede conditie gehouden, de wervelkolom wordt steeds weer in de goede houding terug gebracht, zodat alles soepel en mobiel blijft.

Door het feit dat zowel de opwarming als de eigenlijke Tai Ji een ketting van trage, ontspannen bewegingen vormt, hoeven kandidaat – beoefenaars niet specifiek over conditie te beschikken. De ouderdomsgrenzen liggen tussen de 16 en 99 jaar.

Tai Ji bestaat uit een aantal basistechnieken en vormoefeningen. Zonder er acht op te slaan wordt het ganse lichaam zacht, de energiebanen worden stuk voor stuk extra geopend, meerdere lichaamsdelen worden ongemerkt gemasseerd.